Het Landschap

Het resultaat van miljoenen jaren

of zeven dagen

blijven wij koesteren

en vernietigen.

Bezingen

en negeren.

Het landschap

dat wijds

en eindeloos

inspireert

omarmen wij

sinds eeuwen

binnen de grenzen

van een canvas. 

Getrokken uit de obscuriteit,

als decor voor een glimlach

dienen nieuwe horizonnen zich aan.

Perspectief

komt aan het licht.

Oogstrelende

serene composities

en heroïsche landschappen

glijden voorbij.

Paradijselijke taferelen

van een bakker uit Rome.

Visioenen van

tuinen der lusten

en klassieke schoonheden

uit vervlogen tijden

verlokken de kunstenaar. 

Hij verlaat de kerk

om na zijn wedergeboorte 

te wandelen in nevelen.

Om gondelliederen te zingen

op een kanaal

en sneeuwstormen

te trotseren.

Turning point.

Het is lente in Barbizon 

en een frisse wind

draagt rozengeur

en maneschijn

en plein air.

De koeien zijn high

en zelfs

de grootste verschoppeling

vindt een plek.

Voortaan worden impressies

van zonsopkomst

tot zonsondergang

uit tubes

geknepen.

Lichtvoetige kunstenaars

wandelen

door een landschap

waar zonlicht

in speels ritme

door de bladeren flonkert.

Lelies op water drijven,

en de zachte aarde

tot een picknick noodt.

Jaargetijden, wolken, wind en water,

worden vereeuwigd.

De sensatie van het alledaagse.

Was het hier maar bij gebleven…